The art of Manipulation

Είδα δύο όνειρα αυτές τις μέρες. Και τα δύο αφορούσαν τη νέα περιβόητη γρίπη. Είχαμε περιέλθει στο όνειρο μου ήδη σε κατάσταση πανδημίας και πέθαινε πολλής κόσμος από αυτήν και έτσι είχαμε εντολή από κυβερνήσεις να μένουμε στα σπίτια μας κλεισμένοι γιατί κυκλοφορούσε ο ιός και με τον αέρα και διάφορα τέτοια επιστημονικής φαντασίας. Δωρεάν κινηματογράφος είναι πλέον τα όνειρά μου.

Αυτό που θέλω όμως να τονίσω είναι ότι είδα πως μέναμε μέσα στα σπίτια μας και απαγορευόταν να βγούμε έξω. Δεδομένου ότι τα όνειρα εκφράζουν το υποσυνείδητο μας έκανα τη λογική σκέψη πως όλος αυτός ο φόβος, η ανάγκη του περιορισμού και του εγκλεισμού έχει περάσει στο υποσυνείδητο μου, όπως φαντάζομαι και σε πολλών άλλων ανθρώπων. Και ότι προφανώς δεν είναι τυχαίο, ανεξέλεγκτο και μη κατευθυνόμενο..

Και εντυπωσιάστηκα με εντυπωσιάστηκα ν από τη δύναμη του υποσυνείδητου, που εκφράζει όσα έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, αποκαλύπτοντας μας συχνά φόβους, σκέψεις, επιθυμίες που συνειδητά αποφεύγουμε. Φοβήθηκα όμως με τον έλεγχο που μας ασκείται και τις σκέψεις που διασπείρονται χωρίς να το καταλάβουμε.. Κάποιοι άνθρωποι ανα τον κόσμο μάλλον έχουν ανακαλύψει αυτή τη δύναμη και τη μαγική αυτή ιδιότητα και την έχουν αναγάγει σε τέχνη και τα καταφέρνουν πολύ καλά μάλλον.

Φλέγοντα και καμένα ζητήματα.

Η αδράνεια. Μας ενοχλεί γιατί δεν κάνουμε τίποτα ή γιατί σκεφτόμαστε όσα επιμελώς και ευχάριστα αναβάλλουμε κατά καιρούς; Οι αποφάσεις ζωής πότε είναι αποφάσεις ζωής και πότε νομίζουμε ότι είναι, ενώ δεν είναι; Νομίζω ότι κάποιες φορές θέλουμε εμείς να τις δώσουμε τόση σημασία κι άλλες πάλι θέλουμε να ξεχάσουμε το πόση σημασία είχαν για την πορεία μας και τα τραγικά λάθη στα οποία μας οδήγησαν..

Οι φιλοδοξίες. Μας ενοχλεί να ρίχνουμε τον πήχη τους...

Η υπεροχή..... του καπιταλισμού(αποσπάσματα από το κριτικο σχόλ του Ισπανού φιλοσόφου κα συγγραφέα Σαντιάγκο Άλμπα Ρίκο)

Αυτό που καταδεικνύει την ανώτερη αποτελεσματικότητα και την ικανότητα αντίστασης του καπιταλισμού είναι ότι όλες αυτές οι ανθρώπινες συμφορές - που θα είχαν αποδείξει την καταστροφική αναποτελεσματικότητα οποιουδήποτε άλλου συστήματος- δεν έχουν καμία επίπτωση στην αξιοπιστία του, ούτε και τον εμποδίζουν να λειτουργεί με εντατικούς ρυθμούς.

Είναι ακριβώς αυτή η μηχανική αδιαφορία που καθιστά τον καπιταλισμό φυσικό,άτρωτο, απαραίτητο.(...)

Ο καπιταλισμός επιβιώνει, ή ακόμα και ενισχύεται, με τις ανθρώπινες συμφορές, ακριβώς επειδή δεν εμφανίστηκε στην ιστορία για να τις απαλύνει.(...)

Και αυτός ο θρίαμβος συνεπάγεται το ότι υπάρχουν όλο και περισσότερα τρόφιμα και όλο και περισσότερη πείνα, όλο και περισσότερα φάρμακα και όλο και περισσότεροι άρρωστοι, όλο και περισσότερα άδεια σπίτια και όλο και περισσότερες άστεγες οικογένειες, όλο και περισσότερη εργασία και όλο και περισσότεροι άνεργοι, όλο και περισσότερα βιβλία και όλο και περισσότεροι αναλφάβητοι, όλο και περισσότερα ανθρώπινα δικαιώματα και όλο και περισσότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας(...)

Σε καιρούς κρίσης και για να βγούμε από αυτήν, μπορούμε μόνο να αυξήσουμε το ποσοστό του κέρδους αυξάνοντας τον αριθμό των θυμάτων του.

Το πρόβλημα δεν είναι η κρίση του καπιταλισμού αλλά ο ίδιος ο καπιταλισμός. Σε έναν κόσμο με πολλά όπλα και λίγες ιδέες, με πολύ πόνο και λίγη οργάνωση, με πολύ φόβο και λίγη στράτευση- στον κόσμο που γέννησε ο καπιταλισμός- η βαρβαρότητα είναι πολύ πιο πιθανή από τον σοσιαλισμό.

αδιέξοδα

Θεσσαλονίκη, τέλη απρίλη...άλλα παιδιά ζούν με το άγχος των επερχόμενων πανελλαδικών κι άλλα με το άγχος της ανεργίας και της αβεβαιότητας που μόλις ξεπρόβαλλε στη ζωή τους και ξαφνικά όλοι απαιτούν απ'αυτούς να το διαχειριστούν σωστά ...Οι πρώτοι δεν ξέρουν τι τους περιμένει και οι δεύτεροι μόλις που το αντίκρυσαν..

Και ενδιάμεσα... η υπαρξιακή ανάπαυλα της φοιτητικής ζωής (όπως είπε ενας καθηγητής μας)..

Περίοδος χάριτος;Περίοδος παιδείας ή εκπαίδευσης; Βρίσκεις τα θέλω σου και συγχρόνως συνειδητοποιείς πόσο δύσκολος είναι ο δρόμος για να τα φτάσεις και πέφτεις σε μονόδρομους και αδιέξοδα..

Τέλη Μάρτη. Οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν και μαζί το πολιτικό θερμόμετρο.. Όπως πάντα στην Ελλάδα. Πόσο κοινότυπη και καρακατακλασική φράση.. «ανεβαίνει το πολιτικό θερμόμετρο». Αλλά πόσο αληθινή παράλληλα.. Εύκολα κανείς το διαπιστώνει αν ανοίξει στις 8 μια τηλεόραση ανεξαρτήτως καναλιού και δει τους σοβαροφανείς κυρίους που η παραμικρή λεπτομέρεια πάνω τους είναι μελετημένη.. Άλλοι διατηρούν το κρητικό τους μουστάκι και αρνούνται να χαλιναγωγήσουν τον εκρηκτικό χαρακτήρα τους παρά την πολυετή πείρα στην δημοσιογραφία και στα παράθυρα. Έτσι, για να είναι κοντά στο λαό προς τον οποίο απευθύνονται. Άλλοι ειρωνεύονται και δήθεν προσπαθούν να συγκρατήσουν το γέλιο τους και την ειρωνεία τους αλλά (τι κρίμα) δεν το καταφέρνουν και είναι συνεχώς με ένα μειδίαμα που κάποιος κόλακας θα τους είπε ότι τους πάει. Έτσι γιατί νομίζουν ότι εκφράζουν τον τηλεθεατή. Το πολιτικό θερμόμετρο συνεχώς στα ύψη. Φωνές, διάλογοι που μοιάζουν περισσότερο με κοκορομαχίες και βέβαια η μάχη της ατάκας. Από πολιτικούς και δημοσιογράφους. ΟΚ. Παιδιά μήπως τό ‘χουμε χάσει λίγο; Μπερδέψαμε τους ρόλους μας; Άλλο πολιτικός, άλλο δημοσιογράφος, άλλο δικαστής και κυρίως άλλο «ξερόλας-άνθρωπος για όλες τις δουλειές». Ας διαλέξει ο καθένας το ρόλο που θέλει και νομίζει ότι του ταιριάζει και ας σεβαστούμε το ρόλο των υπολοίπων. Ακόμη και του τελευταίου με χαρά εμείς να τον σεβαστούμε αρκεί να τον παραδεχτεί... Είμαστε θερμόαιμοι σαν λαός αλλά οκ δεν βλαπτει και λίγο ψυχραιμία και διαύγεια σκέψης. Τα γεγονότα και η αλήθεια είναι καθαρά μπροστά μας. Αρκεί να τα ψάξουμε και να μην αφήσουμε κανέναν να γεμίσει με καπνούς το τοπίο μας. Γιατί αυτοί οι καπνοί από τους κυρίους με την γραβάτα ίσως είναι τελικά πιο επικίνδυνοι από τους καπνούς από τα δακρυγόνα..

street art