poppy

do we feel as free as they let us to?

Le vent nous portera

http://www.youtube.com/watch?v=hIkXK6rxt4c

Je n'ai pas peur de la route
Faudrait voir, faut qu'on y goûte
Des méandres au creux des reins
Et tout ira bien là
Le vent nous portera

Ton message à la Grande Ourse
Et la trajectoire de la course
Un instantané de velours
Même s'il ne sert à rien va
Le vent l'emportera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera

La caresse et la mitraille
Et cette plaie qui nous tiraille
Le palais des autres jours
D'hier et demain
Le vent les portera

Génetique en bandouillère
Des chromosomes dans l'atmosphère
Des taxis pour les galaxies
Et mon tapis volant dis ?
Le vent l'emportera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera


Ce parfum de nos années mortes
Ce qui peut frapper à ta porte
Infinité de destins
On en pose un et qu'est-ce qu'on en retient?
Le vent l'emportera

Pendant que la marée monte
Et que chacun refait ses comptes
J'emmène au creux de mon ombre
Des poussières de toi
Le vent les portera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera

Η κρίση είμαστε εμείς. Αν δεν το καταλάβουμε δε θα προχωρήσουμε. Αν δεν πάψουμε να μην σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας και τον εαυτό μας δε θα βγούμε ποτέ από αυτό το σκοτεινό δύσβατο μονοπάτι. Εμείς βάζουμε τις πέτρες στον δρόμο που περπατάμε και εμείς θα τις βγάλουμε. Όταν για το παραμικρό παίρνουμε το αυτοκίνητό μας σε μία πόλη που σφύζει από αυτοκίνητα, όταν πετάμε όλα τα σκουπίδια μαζί, όταν δεν έχουμε λεφτά και δανειζόμαστε για να αγοράσουμε μια αυτοκινητάρα για να πουλήσουμε μούρη και να αγοράσουμε ένα ακριβό ζευγάρι παπούτσια, φταίμε εμείς. Όταν δηλώνουμε πλαστά στοιχεία για να εκμεταλλευτούμε επιδοτήσεις που δε δικαιούμαστε, όταν δηλώνουμε τα μισά και λιγότερα περιουσιακά στοιχεία, φταίμε εμείς. Όταν δε χαμογελάμε στους φίλους, τους συναδέλφους μας, όταν δεν τους βοηθάμε και κοιτάμε να πατήσουμε πάνω τους για να ανελιχτούμε φταίμε εμείς. Όταν από μικροί μαθαίνουμε πως μόνο με μέσα αθέμιτα και ρουσφέτια θα πάμε μπροστα φταίμε πάλι εμείς γιατί μεγαλώνουμε και σταματούν να έχουν ευθύνη οι γονείς για τις αποφάσεις μας και την πορεία μας. Στο δρόμο, στα λεωφορεία, στα ασανσέρ δημόσιων υπηρεσιών ακούω παντού ανθρώπους οργισμένους, προβληματισμένους να βρίζουν το κράτος και ξαφνικά ακούω μια κοπέλα στην ηλικία μου να γυρίζει στο συνομιλητή της και να λέει με φοβερή πεποίθηση...

"το κράτος είμαστε εμείς και εμείς φταίμε για ότι συμβαίνει"

Επιτέλους, είπα από μέσα μου και της χαμογέλασα.