Guildford, τέλη Ιούνη.

Ξέχασα πόσο ωραίο είναι να γράφεις...Και το ξαναθυμήθηκα! Έχει γεμίσει το μυαλό μου με τόσες πολλές πληροφορίες μετά από ατέλειωτες ώρες μπροστά στην οθονίτσα του υπολογιστάκου μου, του baby laptop μου να γράφω στα αγγλικά όλες αυτές τις εργασίες, που έχω ξεχάσει πόσο ωραίο είναι να εκφράζεσαι στη γλώσσα σου! Βέβαια κάπου νιώθεις ότι ξεχνάς και τη γλώσσα σου..Μάλλον όταν τα γκρίκλις έχουν υποκαταστήσει τα ελληνικά σου..ή όταν συνειδητοποιείς ότι γράφεις σαν πρωτάρης με ελληνική γραμματοσειρά..Όπως νιώθω εγώ τώρα!

Τα μάτια μου τσούζουν και κλείνουν..Οπότε άγνωστε αναγνώστη σε αποχαιρετώ!

poppy

do we feel as free as they let us to?

Le vent nous portera

http://www.youtube.com/watch?v=hIkXK6rxt4c

Je n'ai pas peur de la route
Faudrait voir, faut qu'on y goûte
Des méandres au creux des reins
Et tout ira bien là
Le vent nous portera

Ton message à la Grande Ourse
Et la trajectoire de la course
Un instantané de velours
Même s'il ne sert à rien va
Le vent l'emportera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera

La caresse et la mitraille
Et cette plaie qui nous tiraille
Le palais des autres jours
D'hier et demain
Le vent les portera

Génetique en bandouillère
Des chromosomes dans l'atmosphère
Des taxis pour les galaxies
Et mon tapis volant dis ?
Le vent l'emportera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera


Ce parfum de nos années mortes
Ce qui peut frapper à ta porte
Infinité de destins
On en pose un et qu'est-ce qu'on en retient?
Le vent l'emportera

Pendant que la marée monte
Et que chacun refait ses comptes
J'emmène au creux de mon ombre
Des poussières de toi
Le vent les portera
Tout disparaîtra mais
Le vent nous portera

Η κρίση είμαστε εμείς. Αν δεν το καταλάβουμε δε θα προχωρήσουμε. Αν δεν πάψουμε να μην σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας και τον εαυτό μας δε θα βγούμε ποτέ από αυτό το σκοτεινό δύσβατο μονοπάτι. Εμείς βάζουμε τις πέτρες στον δρόμο που περπατάμε και εμείς θα τις βγάλουμε. Όταν για το παραμικρό παίρνουμε το αυτοκίνητό μας σε μία πόλη που σφύζει από αυτοκίνητα, όταν πετάμε όλα τα σκουπίδια μαζί, όταν δεν έχουμε λεφτά και δανειζόμαστε για να αγοράσουμε μια αυτοκινητάρα για να πουλήσουμε μούρη και να αγοράσουμε ένα ακριβό ζευγάρι παπούτσια, φταίμε εμείς. Όταν δηλώνουμε πλαστά στοιχεία για να εκμεταλλευτούμε επιδοτήσεις που δε δικαιούμαστε, όταν δηλώνουμε τα μισά και λιγότερα περιουσιακά στοιχεία, φταίμε εμείς. Όταν δε χαμογελάμε στους φίλους, τους συναδέλφους μας, όταν δεν τους βοηθάμε και κοιτάμε να πατήσουμε πάνω τους για να ανελιχτούμε φταίμε εμείς. Όταν από μικροί μαθαίνουμε πως μόνο με μέσα αθέμιτα και ρουσφέτια θα πάμε μπροστα φταίμε πάλι εμείς γιατί μεγαλώνουμε και σταματούν να έχουν ευθύνη οι γονείς για τις αποφάσεις μας και την πορεία μας. Στο δρόμο, στα λεωφορεία, στα ασανσέρ δημόσιων υπηρεσιών ακούω παντού ανθρώπους οργισμένους, προβληματισμένους να βρίζουν το κράτος και ξαφνικά ακούω μια κοπέλα στην ηλικία μου να γυρίζει στο συνομιλητή της και να λέει με φοβερή πεποίθηση...

"το κράτος είμαστε εμείς και εμείς φταίμε για ότι συμβαίνει"

Επιτέλους, είπα από μέσα μου και της χαμογέλασα.

Δεν ξέρω αν ισχύει σε άλλες χώρες το ίδιο, αλλά στην Ελλάδα συχνά πέφτουμε θύματα μιας πολύ μεγάλης απάτης. Μπερδεύουμε τον έξυπνο με τον πονηρό και τον ευγενικό με τον χαζό.. Καταλήγουμε λοιπόν πάντα να κυβερνόμαστε από πονηρούς που όμως είναι χαζοί..

Σαν να μην έφταναν τα σκληρά οικονομικά μέτρα και η βαριά φορολογία, δημιουργείται ένας περίεργος λογαριασμός απόσβεσης του δημόσιου χρέους και ξεκινά συγχρόνως μια προπαγανδιστική προσπάθεια ανάδειξης του.

Μάλλον είτε χαζός ήταν αυτός που τον έφτιαξε, είτε πίστευε ότι σε χαζούς απευθύνεται..η και τα δύο..

Μίασμα

Μη με φιλάτε, έχω μολυσμένο μάτι.... Έχει ειπωθεί χιλιάδες φορές αυτές τις μέρες των γιορτών από το άτομό μου προς χιλιάδες άτομα σε μπαρ καφέδες εκκλησίες τραπέζια σπίτια δρόμους!
Εντάξει είμαι λίγο υπερβολική.. Δεν ήταν χιλιάδες αλλά ήταν πολλά. Τόσα που κουράστηκα να βάζω την κασέτα κάθε φορά σε κάθε ένα, ώστε να τον προστατέψω να μην κολλήσει κι αυτός αλλά και να του φύγει η ιδέα ότι πρόκειται για άλλη μια κλαψομ******.

Ο γητευτής των ανθρώπων

Γητεύτηκα που λέει η γιαγιά μου! Το μάτι μου έχει φουσκώσει και έχει πρηστεί προφανώς όχι από το κακό του... Δε θα πιστέψω τον γιατρό που μου είπε οτι μολύνθηκα και με φορτωσε με ένα σωρό αντιβιοτικά αλλά τη γιαγιά μου που λέει ότι με ματιάξαν και ειδικά ότι γητεύτηκα!